Dag 3. dinsdag 10 juni 2008: San Lorenzo (1080m) – Burgohondo (850m)
Statistiek:
82km – 15.3m/u – 1020hm (Via Pto. de Cruz Verde, 1256m)
V10:00 – A18:10 @ Hostal El Alberche
Het weer:
overwegend bewolkt, enkele kleine zonnige periodes, paar buitjes. 14-18°C. NO2
De tweede nacht in hostal Cristina was iets minder luidruchtig, maar tussen 7 en 8 kon je wel her en der wekkers horen aflopen. Tien minuten voor de onze af zou lopen, scheen een schuchter zonnetje door de spleten van de luiken op de muur. Boven de Abanto zag het nog steeds donkergrijs, maar vanuit het oosten leken flinke opklaringen op komst.
Na het ontbijt – weer de enigen – snel de fietsen opgetuigd, nog even naar de SuperSol en om precies 10:02u reden we langs het monasterio onder de stadpoort door. Het was toch al 14°C en dat scheelde een trui met gisteren en eergisteren. Na een korte aanloop begon de beklimming van de Puerto de la Cruz Verde, een mooie weg (M-505) maar nog wel veel auto’s. Af en toe achterom kijkend zagen we het grote kloostercomplex van El Escorial liggen onder dreigend grijze wolkenpartijen.
Stug doorwerkend (stijging 5-7%) bereikten we de puerto (1256m) om even na 11 uur. We werden opgewacht door 2 met machinegeweren bewapende mannen van de guardia civil. Ze stonden er kennelijk te wachten op hun collega’s die met wel 20 auto’s van alle kanten kwamen aanrijden. Ze verzamelden in het cafe/restaurant op de puerto, kennelijk om gezamenlijk koffie te gaan drinken of zo…
Wij lieten ze verder met rust en begonnen aan de mooie afdaling naar Robledo de Chavela(?) over de M-512. Daar waren we al snel; tijd voor de eerste pauze op een bankje in het dorp. We zaten nu op ca. 850m. De rest van de dag zouden we ongeveer tussen 825 en 950m op en neer hobbelen en zo toch aardig wat hms bijeen sprokkelen. dat ging niet helemáál onopgemerkt, maar toch… het schitterende landschap leidde voldoende af. Het hele traject van vandaag was niet verkeerd en erg afwisselend. Tussen Robledo en El Hoyo de Pinares erg bosrijk met opvallende parasoldennen.
Daartussen van alles bloeiend in vele kleuren. Dat alles omringd door de hoge bergen van de Sierra de Gredos en de Sierra de Guadarrama. Ook zagen we opvallend gevogelte, zoals iets geels met zwarte vleugels (onbekend merk) en blauwe eksters.
In El Hoyo pauzeerden we voor de tweede keer, in een parkje. Daarna tot aan Cebreros en verder naar het grote Embalse del Burguillo een wat meer open landschap met wijngaarden en olijfbomen.
Embalse de Burguillo 
Embalse de Burguillo
Ook hier en daar palmbomen en cactussen: het moet hier dus ook wel eens warmer wezen. Maar goed, vandaag viel het nog mee: het was in ieder geval een goede fietstemperatuur. Langs het Embalse rijdend, uit de wind, kregen we het zelfs zo warm dat de jasjes uit moesten! Ook langs dit meer fietsen was een waar genoegen. Erg mooi hier. Deed denken aan de Sierra de Cazorla 2004.
Tot nu toe waren buien op veilige afstand gebleven, maar hier – bij de brug over één van de zijarmen van het embalse – leek er geen ontkomen meer aan. Verderop hing een akelig donkere lucht met regensluiers eronder. We namen onze toevlucht onder een afdak van een tijdig opdoemend tankstation, maar het leek lang te gaan duren.
Dan maar van de nood een deugd proberen te maken door in het naastgelegen hostal-restaurant een menu del dia te gebruiken (het was al 15:00u). Dat ging weer supersnel en stelde bovendien erg weinig voor: soepje, lapje vlees, slappe puntpaprika ernaast, lullig diepvriesijsje en nog lulliger cafe solo. Zat gelukkig niet in de weg bij het verder fietsen. De dreiging leek weg, in ieder geval voorlopig. Nog 15 km te gaan, nog steeds schitterende natuur voorzien van grote granietblokken (wolzakken). Waar het meer zo’n beetje ophield – het waterniveau stond aardig hoog – was het landschap weer heel anders, een beetje duinachtig, een mooi recreatiegebied.
De laatste 6-7 km naar Navaluenga – het doel van vandaag – ging over een vrij rechte weg, vals plat. Voor de nodige afleiding zorgden de vele ooievaars in de weiden links en rechts van de weg. In Navaluenga volgden we de aanwijzingen van Raul Gonalez in een poging de casa rural van Jesus Rueda te huren. Navragen in bar Agustina leverde zijn mobiele nummer op: lekker, moet je gaan bellen in het Spaans! Dat lukte heel aardig, maar het bleek dat hij geen kamers had (of geen zin had…). De tweede keus – bar Nuria met kamers – bleek helaas pindakaas gesloten. Een camping moest hier ook zijn, maar het regende inmiddels al, dus dat was geen optie.
De volgende gelegenheid was Burgohondo, 8 km verderop: daar zou een hostal zijn en – in geval van nood – ook een camping. De weg er naartoe was vrij recht, zowel horizontaal als verticaal en het was gelukkig ook weer droog geworden. Hostal El Alberche vonden we gauw, tegenover een MaxCoop! Kamer 204 – twee hoog en géén nooduitgang – was voor ons. Fietsen mochten in de bar staan. Erg mooie kamer, alles leek wel nieuw. Gauw douchen en snel naar de super. We aten allerlei lekkers op de kamer en keken naar Spanje-Rusland (Guus verloor met 4-1).
’s Avonds regende het nog een uurtje, maar morgen zou het weer ietsje beter moeten worden én… 8 km minder te fietsen.
Ondanks 82 km en ruim 1000hms voelden we ons toch niet echt moe.
VeloSite 2.0 