Dag 4. Donderdag 12 juni 2003: Slenaken – Rahier (Liennedal)
Statistiek:
V. 09:30u. – A. 16:30u. @ Camping Les Salins
Dagafstand: 69 km
Gem.: 13.8 km/u.
Totaalafstand: 358 km
Het weer:
tot 2 uur licht-half bewolkt, daarna meer grijs en dreigend. Enkele lichte buitjes maar geen onweer (was voorspeld), later weer zonnige perioden. Tot 4 uur ca. 29°C, daarna een stuk frisser. Amper wind.
De eerste 2 km naar Slenaken hoefden we niet te trappen en dat vonden we wel fijn. Daar eerst even naar bakker annex buurtsuper voor brood, lekkere koeken en drank voor onderweg. Ook een kaartje verstuurd naar oma die al weken in het ziekenhuis lag met hartproblemen. Dan geleidelijk klimmend richting Teuven, weer in België.
Laten we nou steeds gedacht hebben dat het Gulpdal makkelijk zou zijn… dat was vorige keer zo (HBE2001), maar dat was andersom en dat scheelt. We wilden de Gulp volgen tot in Henri-Chapelle maar helaas vergaten we na het treinviaduct linksaf te slaan waardoor we via een onnodige stevige klim in Remersdaal op de N648 uitkwamen. Hiervandaan de kortste (gele) weg naar H-Chapelle gezocht, waarbij we een groot Amerikaans oorlogskerkhof passeerden.
Toen via Welkenraedt en Baelen – ook niet geheel volgens plan – naar Dolhain-Limbourg, waar we in een superette nog wat voer insloegen. Vervolgens maakten we hier de ‘fout’ om niet via de N620 naar Jalhay te rijden, maar via een witte weg, één afslag verder: het begon meteen met een enorme klim (11%) naar Limbourg en ging daarna nog even door tot een Mariakapel.
Heel even snel dalen en hop, daar ging-ie weer, nu lang en met minstens 5% omhoog. Bezig met deze klim kwam er een groep racefietsers voorbij (lekker makkelijk zo’n licht fietsje) waaruit – in het Belgisch – geroepen werd: “Ai, ge hebt uwe partner op afstand gezwoegd”.
Na een klein stukje N672 gingen we rechtsaf naar Surister, waarna een welverdiende afdaling volgde. Zoals meestal echter, moesten we daarna weer ongeveer evenveel omhoog. We lunchten in de berm en de lucht was inmiddels al aardig grijs geworden. Dan op naar Tiège en vlak na de volgende rotonde rechtsaf naar Spa over de mooie en rustige weg parallel aan de grote weg, heerlijk afdalend, even onderbroken door wegwerkzaamheden. Hier vielen de eerste spetters Spawater, maar veel meer werd het niet.
In het centrum de weg richting skipiste genomen. Deze moest volgens ons, via een behoorlijke berg, in La Gleize uitkomen: hadden we al eens eerder gedaan en ook al 2x andersom. Viel toch weer knap tegen: ca. 8 km lang klimmen met flinke stukken 10% erin. En dat bij deze temperaturen. Gelukkig scheen de zon niet meer en reden we voornamelijk in het bos. Het was wel een hele mooi weg. Moe van de klim besloten we om niet – zoals gepland – door te fietsen naar Lierneux maar om de tent op te slaan op de ons vertrouwde camping “Les Salins” in het Liennedal.
Eerst nog een lekkere lange afdaling naar La Gleize (helmen op), dan rechtsaf over de N633, nog wat licht op en neer naar Stoumont en daarna weer verder dalend tot aan de afslag naar Lierneux. Dat was nu nog maar 23 km en we waren alweer bekomen van de klim, dus… nee, toch maar niet. Nog 5 km heel lichtjes omhoog door het Liennedal over geregeld zeer slecht asfalt vonden we toch wel genoeg.
Om half 5 arriveerden we op de camping, een mooie tijd om te stoppen. We hadden geen kans gezien om voedsel te kopen voor de avond, dus wilden we in het restaurant op de camping wat eten. Helaas was dat wegens voorseizoen alleen in het weekend open! Omdat wij ons moe en uitgehongerd voordeden, vond mevrouw camping (NL eigenaars) het geen probleem om voor ons een maaltijd spaghetti te bereiden: grote klasse!
Na eerst een leuk kampeerplekje langs de rivier uitgezocht te hebben en na opfrissen middels een douche in het prima sanitair ging de spaghetti – op het terras met een koud biertje erbij – er wel in! Camping “Les Salins” bij Rahier in het Liennedal dus: zeer fietsvriendelijk!! Helaas waren we nu van ons routeschema afgeweken, maar dat is uiteraard niet heilig want het was tenslotte vakantie. Aan het gemiddelde te zien was het vandaag flink zwoegen: altijd weer denk je dat de Ardennen wel meevallen, maar dat doen ze dus nooit, zeker niet met een beladen fiets!
VeloSite 2.0 