Zaterdag 23 juni 2012. Dag7: Tintigny-Alzingen (L) (Camping Bon Acceuil)
V: 10.20 – A: 16.20 – Afstand 71km – gem. 15.3 km/u – 640hm
Weerbericht: half tot 3/4 bewolkt. Droog. Wind ZW3. 14-19°C.
Na een vrijwel slapeloze nacht kropen we om half negen de tent uit. Oorzaak was een stel Vlaamse pubers die op een plekje pal achter ons waren gaan staan. Tijdens het eten hadden we ze al zien binnen komen, met blikjes bier in de hand. Tot half twee hadden ze zich kennelijk ergens in het dorp ladderzat gezopen. Eenmaal terug bij hun tent begon het aanvankelijk met rustig gepraat, gelach en muziek, maar geleidelijk zwol dat aan tot dusdanig hard en angstaanjagend gezwets en gelal, dat we er ook niets meer van durfden zeggen (we stonden ook een beetje achteraf…). Niet dat dat iets geholpen zou hebben. Pas over half vier maakten ze aanstalten om te gaan slapen en werd het langzaam eindelijk rustig.
Voor die tijd had een ander luidruchtig stel medekampeerders ons met hun gepraat uit de slaap gehouden en na 4 uur werd het zo koud dat er – ondanks extra kleding – van slapen ook niet veel meer kwam. Gelukkig konden we lekker in het zonnetje ontbijten en inpakken. Voordat we echt vertrokken deden we nog even ons beklag bij de receptie, niet dat dat helpt. Was allemaal erg jammer, want verder was dit een prima camping met mooie plekjes, op zich.
Bij half elf vertrokken we dan eindelijk. In Tintigny moesten we wegens de asfalteringswerkzaamheden een stukje omfietsen, niet dat er op deze zaterdag enige activiteit plaatsvond. Na een paar km zagen we een dode das midden op de weg liggen. Kennelijk zitten er hier veel, want even later troffen we een tweede lijk in de berm. Doodzonde! Gelukkig zagen we vandaag ook levend wild: een van het ene bosje naar het andere door de akkers huppelende ree. Het zag ons ook!
Het was vandaag weer een aardig gevarieerd traject: bossen en landbouw wisselden elkaar af en geregeld passeerden we een dorpje. Wel af en toe heel slecht wegdek, met name op de N-wegen. We bleven vandaag min of meer op dezelfde hoogte, zeker de eerste 28km. Het schoot dan ook lekker op en al om 11u45 zaten we in Meix-le-Tige in een bushokje te eten, met reeds 20.5km in de tas.
Na Messancy reden we België uit en Luxemburg in. Nou hebben de Belgen de reputatie, maar het eerste stuk Luxemburgs wegdek was van abominabele kwaliteit. Gelukkig ging dat gauw voorbij; vanaf het eerste plaatsje, Clémency, was het verder dik in orde.
Luxemburg was toch duidelijk een heel ander land: veel witte huizen afgewisseld door mooie villa’s in allerlei pasteltinten. Daarnaast – en dat vinden wij fietsers wel fijn – veel Pistes Cyclable (PC), dus autovrij!. Het eerste stuk dat we onder de wielen kregen was bovendien vrijwel plat, maar dat bleek helaas een uitzondering. Er fietsten veel pensionados in kleurrijke outfit heen en weer, eentje zagen we zelfs drie keer langskomen. Kennelijk hun zaterdagmiddag-uitje.
Het ene plaatsje na het andere regen we zo aaneen, af en toe een flinke 10% klim verwerkend. Tegen het eind zelfs een stuk onverhard over zanderig, blubberig terrein door een recreatiebos richting Kochelscheuer. Pas hier gingen de jasjes uit. De hele dag hadden we het gehad over een hotelletje voor twee dagen. Het weer was da ook nog steeds niet om over naar huis te schrijven, morgen zou het zelfs weer gaan regenen. En een paar nachtjes in een echt bed leek ons ook wel wat, bovendien konden dan alle batterijen weer worden opgeladen, inclusief die van onszelf. Na afgelopen nacht hadden we onze buiken een beetje vol van kamperen. Hotels lagen echter een beetje ver van onze route en het weer leek iets beter te worden en dus reden we om 4 uur camping Bon Acceuil in Alzingen – een voorstadje van Luxemburg – op. “Camping complet” meldde een bordje bij de ingang en een NL vouwwagen maakte dan ook rechtsomkeert. We gokten dat er voor een klein tentje altijd wel een plekje was en dat bleek te kloppen: we mochten van de alleraardigste campingmadam een plekje uitzoeken op het mooie centrale gazon. We installeerden ons naast een ook net gearriveerd stel jonge NL collega’s. Zij deden een Benjaminse-variant Basel-Amsterdam.
Het was een kleine doortrek-camping, die er in het voorbij rijden niet zo leuk uitzag, maar als je er eenmaal stond reuze meeviel. Er stond een zeer gemêleerd volk, maar toch voornamelijk Britten. Klein en gezellig, mooi sanitair, weinig toeters en bellen. Wel een afhaal-pizza en een wasmachine/droger. Van de laatste direct gebruik gemaakt en op voorstel van de madam te drogen gehangen in invalidetoilet. Huh? Er was toch een droger? Jawel, maar daar mag fietskleding niet in! Batterijen en telefoon opladen bij de receptie was geen probleem. Er was zelfs wifi, dus meteen het weer gecheckt: morgen leek inderdaad een vochtige dag te worden. Dat werd dus met de bus naar de stad en paraplu mee!
We wilden vandaag weer eens zelf koken, maar nét vandaag bleek een nationale feestdag te zijn. Alle winkels dicht! Behalve een Delhaize “to go” bij het Q8 tankstation om de hoek. Was nog goed gesorteerd ook, dus dat werd toch nog een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Bovendien konden we die ook nog eens in het zonnetje nuttigen, want net als alle voorgaande avonden knapte het weer aardig op. Pas om 9 uur zakte de zon achter de bomen. Nu maar hopen op een niet zo koude en vooral rustige nacht.
VeloSite 2.0 